EDYTA L
5/5
Hotel Villa Nova, obecnie budynek produkcyjny drukarni TOP-DRUK. W przewodnikach i informatorach z lat sześćdziesiątych XIX wymieniany jako jeden z trzech najlepszych zajazdów uzdrowiskowych. W ostatnich latach funkcjonowania uzdrowiska Stary Zdrój (Altwasser) zajazd oferował komfortowe pokoje, restaurację i werandę. Po zamknięciu uzdrowiska działał tu hotel wyposażony m.in. w centralne ogrzewanie, kręgielnię, bar i darmowy parking (dla pokoi w cenie od dwóch marek w górę). W hotelu znajdowała się kolekcja poroża afrykańskich zwierząt ale jej losy są nieznane. Właścicielami budynku byli m.in. Carl Modis, Paul Jurgelaitis, Rob Wywias.
Zespół architektoniczny złożony z hotelu i z dwóch równoległych do niego, wolnostojących oficyn w głębi działki (nr 24 C, 24 F) wzniesiony w 1850 r. Budynek hotelowy zbudowany w stylu historyzmu szkoły berlińskiej 3 ćw. XIX w., neoklasycyzmu z elementami stylu szwajcarskiego, neogotyku tudorowskiego i architektury letniskowej. W stylu neoklasycyzmu utrzymane bryła korpusu budynku ze środkowym podwyższonym ryzalitem, wystrój murowanych partii elewacji i ich jasna kolorystyka, także na poziomie poddasza. W duchu stylu szwajcarskiego zaprojektowane formy mieszkalnego poddasza o konstrukcji szkieletowej i spłaszczone dachy dwuspadowe z mocno wysuniętymi okapami na ozdobnych wspornikach. Przed fasadą hotelu wzniesiona drewniana weranda reprezentatywna dla budownictwa letniskowego, z filarami kształtowanymi w duchu architektury nowożytnej oraz z arkadami o neogotyckich łukach zbliżonych do tudorowskich. Balustrady werand ażurowe. Pierwotny wygląd oficyn utrwalony na rycinie z ok. poł. XIX w. Oficyny te pierwotnie były dwukondygnacjowe. Oficyna północna ze skrajnym ryzalitem, z loggiami na piętrze i z dobudowanym do fasady drewnianym gankiem wspartym na słupach. Oficyna południowa z arkadami w przyziemiu i z górną kondygnacją nakrytą spłaszczonym, dwuspadowym dachem,
jednolitą stylistycznie z budynkiem hotelowym. Zapewne na pocz. XX w. dokonane pewne przekształcenia wyglądu hotelu. Ozdobiony dekoracją laubzegową szczyt ryzalitu w fasadzie korpusu. Może też upiększona weranda. Budynek
remontowany w 2 poł. XX w. z zachowaniem bryły i częściowo wystroju elewacji. Przed 1980 r. rozebrana weranda. Przebudowane w większości otwory i wymieniona stolarka. Elewacje w całości otynkowane tynkiem fakturowym. Przed elewacją frontową korpusu oraz przed elewacją bocznego skrzydła wzniesione parterowe przybudówki, przy fasadzie urządzony taras. Budynek pierwotnie wolnostojący, obecnie poprzez parterowy pawilon połączony z budynkiem nr 6. Usytuowany w zachodniej pierzei ul. Parkowej.
Oficyny radykalnie przebudowane, pomiędzy wąskie skrzydło budynku frontowego a oficynę południową wbudowany parterowy, bezstylowy łącznik. Oficyna północna obniżona o kondygnację, bezstylowa, oficyna południowa przebudowana, bezstylowa w przyziemiu, z zachowanym piętrem z kompletnym wystrojem elewacji. Budynek w Gminnej Ewidencji Zabytków
